
خانه عباسیان
معرفی خانه عباسیان کاشان
خانه عباسیان از جاهای دیدنی کاشان است که از آن بهعنوان شاهکار معماری ایران یاد میشود؛ از همین رو بین گردشگران داخلی و خارجی حسابی معروف است. این خانه تاریخی، از بناهای دوره قاجار محسوب میشود که در مدتزمان ۲۰ سال توسط حاج محمد ابراهیم تاجر کاشی، از تاجران معروف چینی و بلور در کاشان ساخته شد و کار ساخت آن از حدود سال ۱۲۴۵ هجری قمری آغاز شد. این خانه بزرگ با وسعت ۵۰۰۰ متر مربع و زیربنای ۷۰۰۰ متر مربعی، دارای پنج حیاط و پنج طبقه است.
مجموعه تاریخی عباسیان، پنج حیاط و گودال باغچه دارد که پس از وفات مالک اولیه آن، به مرور زمان از هم تفکیک میشود و بهصورت پنج خانه مستقل درمیآید.
از بارزترین ویژگیهای ارزشمند این بنای تاریخی میتوان به تزیینات گچبری و نقاشی، رسمیبندی، مقرنس، یزدیبندی و گرهسازی اشاره کرد که در اوج زیبایی و ظرافت، چشم هر بینندهای را به خود خیره میکنند.
تاکنون چهار باب این خانه خریداری و مرمت شده است که دو خانه بهصورت گودال باغچه، یک خانه دو طبقه با حیاطی مسقف و یک خانه نیز در قالب حیاط سنتی حفظ شدهاند. تفاوت عمده این خانه با خانههایی همچون طباطبائیها و بروجردی، در نوع ساختمان آن است که گویی از دل زمین بیرون زده است؛ زیرا طبقه اول آن پایینتر از سطح زمین قرار دارد.
خانه عباسیان کاشان برخلاف ورودی غیرتجملاتی و سادهاش، در فضای داخلی با اوج هنر و معماری، هر بینندهای را شگفتزده میکند. این خانه مطابق با اقلیم گرم و خشک منطقه، بهصورت درونگرا ساخته شده و مساحت آن نیز بهحدی زیاد است که حتی شاید هنگام گشتوگذار، راهتان را گم کنید. علاوه بر این، توجه ویژهای به جزییات کاربردی فضاها شده؛ بهطوری که حتی فضایی مستقل برای آویزانکردن گوشت در نظر گرفته شده تا دست گربه به آن نرسد.
خانه عباسیان در سال ۱۳۷۷ در فهرست آثار ملی كشور به ثبت رسید و در حال حاضر تحت پوشش سازمان رفاهی تفریحی شهرداری کاشان است و بخشی از آن به بنیاد سهراب سپهری تعلق دارد.
این خانه بهلطف وجود یک رستوران سنتی میتواند لحظههای خوشی را برای شما به ارمغان آورد. علاوه بر این، امکانات دیگری نظیر کافیشاپ، فروشگاه عرضه سوغات کاشان، بستنیسرا و شربتسرا، پارچهبافی و قالیبافی و سرویس بهداشتی نیز در این مجموعه وجود دارد.
نام گذاری خانه عباسیان کاشان
یکی از نکتههای جالب درباره خانه عباسیان، داستان نامگذاری آن است. همانطور که گفتیم این خانه دارای پنج حیاط با معماری منحصربهفرد است که هر یک نام خاص خود را دارد. بخش اندرونی را مسعودی فر، بخش بیرونی را عباسیان، بخش حوضخانه را حقانی، باغ خانه را تقوی و بخش خدمه را عباسی مینامیدند.
پس از مرگ صاحب اولیه خانه، این مجموعه به پنج قسمت تقسیم شد و وراث آن را به افراد مختلف فروختند. تقریبا ۱۰۰ سال پیش بود که آقای عباسیان از تاجران فرش کاشان حیاط بیرونی را به مبلغ ۱۰۰۰ تومان خریداری کرد که در آن زمان اتفاق بزرگی محسوب میشد و نقل مجالس کل شهر شد و از آن زمان به خانه عباسیان شهرت یافت.
تنوع و تعدد فضاهای خانه عباسیان قابلمقایسه با هیچ خانه دیگری نیست و حتی کیفیت این فضاها تاحدودی با سایر خانهها تفاوت دارد. یکی از جلوههای زیبای معماری این بنا، کانالهای ورودی آب قنات به خانه است که از میان پایههای خشتی حیاط عبور میکنند و برای اینکه در برابر تخریب مقاوم باشند، از ملات ساروج ساخته شدهاند.
وجود حوض، درخت و سطوح گیاهکاری در حیاطهای خانه عباسیان نیز از مهمترین عوامل ایجاد رطوبت در خانه به شمار میروند. علاوه بر این، اتاقهایی که در اطراف حیاطها ساخته شدهاند، در برابر باد و طوفان شن و بادهای سرد زمستانی مناطق کویری مقاوم هستند.
با همه این اوصاف، از ویژگیهای اصلی معماری خانه عباسیان میتوان به گودال باغچه، قرینهسازی، تنوع فصلی، معماری محجبه و معماری درون گرا اشاره کرد که در ادامه توضیح مختصری راجع به آنها خواهیم داد.
تنوع فصلی: برای این عمارت قسمتهای تابستاننشین و زمستاننشین در نظر گرفته شده است و به این ترتیب، متناسب با وضعیت آبوهوایی هر فصل، از قسمتهای خاصی از مجموعه استفاده میشد.
قرینه سازی: قرینهبودن این بنا نیز در نوع خود جذاب است؛ در واقع اگر خطی فرضی در وسط هر ضلع این خانه کشیده شود، دو طرف آن ضلع کاملا قرینه هستند.
معماری نقابدار یا محجبه: هنگام ورود به خانه عباسیان میبینید که مسائل مذهبی در معماری این خانه رعایت شده است و علاوه بر دو بخش اندرونی و بیرونی، وجود اتاقهای متعدد و تودرتو، دیوار حجاب در دور پشت بام برای اینکه همسایه به داخل بنا دیدی نداشته باشد، تفکیک محل سکونت خانمها و آقایان در اتاقها و… همگی گواهی بر این موضوع هستند. این ریزبینی حتی از همان بدو ورود به خانه لحاظ شده است و با تعبیه کوبههایی با صدای متفاوت برای در ورودی، جنسیت افراد برای اهالی خانه مشخص میشد. علت این موضوع هم برمیگردد به اینکه کاشان از گذشته به دارالمومنین مشهور بوده و اساسا معماری عصر قاجار یک معماری مذهبی بوده است.
معماری درونگرا: بناهای قدیمی از جمله خانه عباسیان، از ظاهری ساده با تزیینات بسیار کم برخوردار هستند؛ اما وقتی قدم به داخل آنها میگذارید، بسیار باشکوه و زیبا به نظر میرسند.
گودال باغچه: خانه عباسیان پایینتر از سطح کوچه قرار دارد که به این سبک معماری «گودال باغچه» میگویند. کاربرد چنین روشی این بود که دسترسی عمارت به قنات راحتتر صورت بگیرد و آب فشار لازم را داشته باشد. علاوه بر این، میتوانستند از خاک گودبرداری برای تهیه آجر استفاده و با این کار در هزینهها صرفهجویی کنند. بهخاطر همگونی جنس مصالح با خاک زمینهای مجاور ساختمان، این روش موجب استحکام بیشتر ساختمان نیز میشد. عایقشدن ساختمان در برابر سرما و گرما نیز از دیگر مزیتهای این روش محسوب میشود.